Krzyż nagrobny

to jeden ze sposobów upamiętnienia osoby zmarłej i oznaczenia miejsca spoczynku w tradycji chrześcijańskiej. Krzyże nagrobne w niektórych rejonach Polski można znaleźć ukryte w lasach. Z reguły to krzyże partyzantów i żołnierzy poległych w obronie ojczyzny, poległych w obronie takich wartości, jak:

Bóg, honor, ojczyzna

Bardzo wiele z tych krzyży współcześnie zamieniło się w proch i pył, zamieniło się w próchno tak, jak w proch zamieniły się ciała spoczywających pod nimi osób. Część krzyży ocalała, część krzyży została odnowiona i składa świadectwo trudnych czasów wojny. Leśne nagrobne krzyże, proste i nietrwałe, ale wyraźnie mówiące, że tu spoczywa chrześcijanin, że tu śmierć spotkała się z życiem. Zbite z reguły z dwóch kawałków drewna, jednak w swej prostocie jeszcze bardziej zmuszające do refleksji nad własnym życiem.

Krzyże nagrobne

ukryte są nie tylko w lasach, ale również bardzo często są wręcz wystawione na widok publiczny na chrześcijańskich cmentarzach. Wiele z nich to dzieła sztuki przez które próbował wyrazić siebie artysta. Patrząc na cmentarne krzyże spotkamy proste metalowe, czasem i proste drewniane lub kamienne, które w swej prostocie niewiele odbiegają od tych leśnych partyzanckich. Bywają jednak krzyże, gdzie ich prostota została całkowicie zaburzona przez artystę. Krzyże te nieraz wywołują w sercu człowieka niepokój i pytanie o to, dlaczego artysta tak bardzo skomplikował to, co jest proste. Co chciał przez to uzyskać, na co chciał wskazać. być może swój lęk przed śmiercią, a być może prawdziwe zaufanie bożej łasce.

Ta różnorodność interpretacji nagrobnych krzyży

sprawia, że cmentarny las krzyży ma swój bogaty koloryt. Krzyże mają różną wysokość i różny kształt. Zaskakującym nieraz może być również kolor krzyży oraz tworzywo z którego są wykonane. Krzyż może zaskakiwać tworzywem, gdyż może być stalowy, kamienny, drewniany, ale pewnie na niejednym cmentarzu trafi się i plastikowy krzyż nagrobny.

Tak, czy inaczej stojąc na cmentarnej ziemi warto popatrzeć na krzyż i zastanowić się quo vadis – dokąd zmierzasz człowieku.